Ilość wizyt z ostatnich 30 dni:
Pracownik został zatrudniony od 3 lipca 2024 r., w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem określonym w stawce godzinowej 30 zł/godz. W dniu 30 sierpnia 2024 r. stał się niezdolny do pracy z powodu choroby i otrzymał zwolnienie lekarskie do końca września 2024 r. W jaki sposób należało ustalić podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego? Nadmieniamy, że osoba ta wcześniej była u nas zatrudniona na podstawie umowy o pracę w okresie od 1 stycznia do 27 czerwca 2024 r.
Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowiło uzupełnione wynagrodzenie za sierpień 2024 r.
Pracownik niezdolny do pracy z powodu choroby nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego (dalej świadczeń chorobowych), jeśli legitymuje się wymaganym okresem ubezpieczenia chorobowego, tzw. okresem wyczekiwania, wynoszącym co najmniej 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej). Do okresu wyczekiwania wlicza się także poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.
Ustawa zasiłkowa w art. 4 ust. 3 określa też przypadki, gdy prawo do świadczenia chorobowego przysługuje bez okresu wyczekiwania (co pomijamy, gdyż nie dotyczy sytuacji, o której mowa w pytaniu).
Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi wynagrodzenie wypłacone pracownikowi co do zasady za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 1 ustawy zasiłkowej w zw. z art. 92 § 2 K.p.). W tej podstawie uwzględnia się wynagrodzenie uzyskane u pracodawcy w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Przy czym nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu dni przypadających na niedzielę lub inny dzień wolny od pracy wymieniony w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy, Dz. U. z 2020 r. poz. 1920 (por. komentarz ZUS do ustawy zasiłkowej, dostępny na stronie internetowej www.zus.pl). W okolicznościach z pytania przerwa w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy obejmowała również dni robocze. Tym samym do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należało przyjąć wynagrodzenie uzyskane z tytułu aktualnie wykonywanej umowy o pracę.
| Ważne: W sytuacji gdy pracownik zachoruje przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy (art. 37 ust. 1 ustawy zasiłkowej). |
Do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego przyjmuje się wówczas uzupełnione wynagrodzenie za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, czyli w przypadku pracownika wynagradzanego:
- w stałej miesięcznej wysokości - wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy,
- w zmiennej wysokości:
- wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień,
- kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje wynagrodzenie chorobowe, jeżeli pracownik nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.
Tak wynika z art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.
W świetle powyższego, podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego pracownika z pytania stanowiło uzupełnione wynagrodzenie za sierpień 2024 r., czyli za pierwszy pełny miesiąc kalendarzowy ubezpieczenia chorobowego (zatrudnienie nastąpiło w trakcie lipca 2024 r., zatem jest on pomijany jako niepełny). Wynagrodzenie określone w stawce godzinowej dla celów zasiłkowych jest traktowane jako stałe (por. komentarz ZUS do ustawy zasiłkowej). W celu jego uzupełnienia należało stawkę godzinową pomnożyć przez nominał czasu pracy obowiązujący w sierpniu 2024 r., a następnie otrzymaną kwotę pomniejszyć o składki na ubezpieczenia społeczne, które sfinansowałby pracownik.
| Przykład |
Przyjmujemy założenia z pytania. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego przysługującego pracownikowi od 30 sierpnia do 30 września 2024 r. (32 dni) stanowiło uzupełnione wynagrodzenie za sierpień 2024 r. W tym miesiącu pracownik pełnoetatowy miał do przepracowania 168 godzin, zatem uzupełnione wynagrodzenie wyniosło 5.040 zł (168 godz. x 30 zł).
Podstawa wymiaru wyniosła 4.349,02 zł(5.040 zł - 690,98 zł). Za wskazany okres choroby pracownik uzyskał świadczenie w łącznej wysokości 3.711,36 zł, zgodnie z wyliczeniem: 4.349,02 zł : 30 = 144,97 zł; 144,97 zł x 80% = 115,98 zł (stawka dzienna); 115,98 zł x 32 dni = 3.711,36 zł.
