Ilość wizyt z ostatnich 30 dni:
Polski Ład zlikwidował z początkiem 2022 r. możliwość ujmowania w kosztach podatkowych amortyzacji nieruchomości i praw o charakterze mieszkalnym. Dodatkowo, jeśli zostały one nabyte lub wytworzone od 1 stycznia 2022 r., to nie tylko nie podlegają od początku bieżącego roku amortyzacji, ale również nie ujmuje się ich w ewidencji. W związku z tymi nowymi uregulowaniami powstały problemy dotyczące rozliczania w rachunku podatkowym dokonywanych w nich przez podmioty trzecie nakładów będących inwestycjami w obcych środkach trwałych.
Do końca 2021 r., gdy lokal lub budynek mieszkalny, używany przez podatnika na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub umowy o podobnym charakterze (np. użyczenia), stanowił środek trwały podmiotu oddającego je do używania, to dokonywane w nich przez podmiot korzystający nakłady inwestycyjne spełniające kryteria wynikające z art. 22g ust. 17 ustawy o pdof i odpowiednio w art. 16g ust. 13 ustawy o pdop, klasyfikowane były jako podlegające amortyzacji inwestycje w obcych środkach trwałych. Odpisy amortyzacyjne od takich inwestycji obciążały firmowe koszty podatkowe, a naliczane były według stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych odpowiadających środkom trwałym, które w ich rezultacie były ulepszane, lub według indywidualnych stawek amortyzacyjnych.
W obowiązującym od 1 stycznia br. stanie prawnym pojawiły się wątpliwości, w jaki sposób należy w pdof i pdop rozliczać inwestycje w obcych środkach trwałych dokonywane na nieruchomościach mieszkalnych. O wyjaśnienie tej kwestii nasze Wydawnictwo zwróciło się do resortu finansów pismem z dnia 25 kwietnia 2022 r. Co prawda do chwili obecnej nie otrzymaliśmy na nie odpowiedzi, jednak Dyrektor KIS w analizowanej kwestii w dniu 26 maja 2022 r. wydał interpretację indywidualną nr 0111-KDIB1-1.
4010.622.2021.2.BK, w której odmówił wnioskodawcy prawa do amortyzacji inwestycji w obcym budynku mieszkalnym.
Przedmiotem działalności spółki występującej z wnioskiem o wydanie interpretacji jest najem nieruchomości. Spółka ta jest m.in. dzierżawcą nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym. W budynku tym dokonała inwestycji budowlanej polegającej na jego przebudowie, rozbudowie i nadbudowie, aby przystosować go do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Po zakończeniu realizacji tego przedsięwzięcia rozpoczęła najem znajdujących się w budynku pomieszczeń, a od stycznia 2019 r. rozliczała w kosztach podatkowych odpisy amortyzacyjne od wartości inwestycji w obcym środku trwałym. Jej wątpliwości dotyczyły możliwości dalszego ich ujmowania w kosztach po 31 grudnia 2021 r.
Dyrektor KIS w omawianej interpretacji uznał, że skoro z literalnego brzmienia art. 16c pkt 2a ustawy o pdop wprowadzonego od 1 stycznia 2022 r. wynika, iż z prawa do amortyzacji nie może skorzystać podatnik będący właścicielem budynku/lokalu mieszkalnego, a amortyzacji w obcym środku trwałym podatnik z niej korzystający dokonuje na takich samych zasadach jak właściciel tego środka trwałego, to zasadne jest przyjęcie, że amortyzacji nie podlegają również nakłady inwestycyjne poniesione przez podatnika niebędącego właścicielem takiego budynku/lokalu mieszkalnego klasyfikowane jako inwestycje w obce środki trwałe. Jednocześnie organ podatkowy wskazał, że dotyczy to 2023 r. i lat kolejnych, gdyż do 31 grudnia 2022 r. na mocy art. 71 ust. 2 Polskiego Ładu, który jest przepisem przejściowym, spółka ma jeszcze prawo do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej inwestycji dokonanej w latach poprzednich w obcym budynku mieszkalnym.
