Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 26 maja 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.622.2021.2.BK, za nieprawidłowe uznał stanowisko podatnika (spółki zajmującej się wynajmem nieruchomości), który uważał, że pomimo wejścia w życie od 2023 r. przepisów wykluczających możliwość amortyzacji budynków mieszkalnych, nadal będzie mu przysługiwało prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcym środku trwałym. Podatnik, który dokonał inwestycji w dzierżawionym budynku mieszkalnym, swoje prawo do dalszej amortyzacji wywodził z konstytucyjnej zasady zachowania praw nabytych.
Uzasadniając swoje stanowisko, organ podatkowy potwierdził, że zgodnie z art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 updop, za środki trwałe uważa się m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, jak również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Zwrócił też uwagę, że okres amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym zwykle odpowiada okresowi amortyzacji środka trwałego, na który zostały poniesione nakłady (inwestycje). Z kolei przepisy pozwalające ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla inwestycji w obcym środku trwałym należy traktować jako wyjątek od tej zasady.
Przechodząc do wyjaśnienia zagadnienia opisanego przez podatnika, przypomniał, że Polski Ład wprowadził zmiany w zakresie amortyzacji, w myśl których od 1 stycznia 2023 r. wykluczone będzie ujmowanie do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Wprawdzie art. 16c pkt 2a updop stanowi, że amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jednak należy przyjąć, że prawo do amortyzacji nie będzie przysługiwało również w odniesieniu do inwestycji w obcych środkach trwałych będących nieruchomościami mieszkalnymi. Zdaniem organu podatkowego za takim rozumieniem przepisu przemawia wykładnia systemowa i celowościowa.
Celem wprowadzonej zmiany jest uporządkowanie rynku budownictwa mieszkaniowego oraz uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności poprzez wykluczenie możliwości unikania opodatkowania dzięki zwiększaniu kosztów podatkowych o koszty amortyzacji nieruchomości mieszkalnych. Skoro zatem od 2023 r. prawo do amortyzowania nie będzie przysługiwało właścicielowi środka trwałego (nieruchomości mieszkalnej), to tym bardziej do amortyzacji nakładów inwestycyjnych poniesionych na takie nieruchomości nie będzie uprawniony podatnik niebędący właścicielem tych nieruchomości.